Στο τελευταίο κομμάτι της συναυλίας που ήμουν μπροστά, είχα μπορστά μου μια παρέα με μπύρες που δε με άφηναν να δω τίποτε!

   Το πρόγραμμα μ´άρεσε πολύ, με δυο-τρεις εξαιρέσεις, κυρίως τα πιο λαϊκά κομμάτια. Ξεκίνησε δυναμικά επαναστατικά και...ροκ! Η ενορχήστρωση μου φάνηκε σε γενικές γραμμές από ενδιαφέρουσα ως εξαιρετική. Η Φριτζήλα με καταπληκτική φωνή, δυναμική και με κέφι. Ο Φοίβος πολύ καλός και στο στοιχείο του και με πολλούς όρθιους μπροστά του στα δεξιά της σκηνής. Η Ματούλα εμένα δε με συγκίνησε (για να μην πώ ότι με ενόχλησε), η φωνή της πολύ δυνατή σε σχέση με τους υπόλοιπους, είχε πάρα πολλά σόλο, και μάλιστα τα πιο "λαϊκά " τραγούδια που όπως έιπα δε μου φανηκαν απαραίτητα στην παράσταση, κίνηση και σκηνική παρουσία επιπέδου απαγγελίας σε εθνική γιορτή.

   Το κοινό ήταν λίγο απ´όλα, φαν των τραγουδιστών, του Μάνου, αντιρατσιστές με το αντίστιχο εναλλακτικό λουκ (πολλά λαχούρια), μετανάστες. Κόσμος ερχόταν και έφευγε, αρκετοί έφυγαν γύρω στα μεσάνυχτα και τέλειωσε κατά τη 1.

   Πολύ χώμα και σκόνη στο τέλος στην αναχώρηση. Και κλείσιμο προγράμματος με τα παιδιά στου Πειραιά σε δίγλωσση εκτέλεση, και απ´ότι μας είπαν ειδικά για την περίσταση.

   Τα αγαπημένα μου: οι "Στρατηγοί" στην έναρξη, ο Μπόγιας και η Μαριάνθη με τη Φριντζήλα.

   Αυτά που παρακάλαγα να τελειώσουν γρήγορα: το Μαντολίνο (που έτσι κι αλλιώς δε μ´αρέσει) και η Μαύρη Φορντ, που άγκιξε στην παρέα τα όρια του κλαυσίγελου.

   Οι γενικές εντυπώσεις καλές και για έναν επιπλέον λόγο: ήταν συναυλία της μιας φοράς, όχι καλοκαιρινό σχήμα περιοδεύον

K.M.

Το πρόγραμμα /αφιέρωμα στον Μάνο Χατζιδάκι ήταν πρωτοβουλία του αντιρατσιστικού φεστιβάλ και φάνηκε, από το αποτέλεσμα, ότι δουλεύτηκε με αγάπη και μεράκι από όλους. Η Μάρθα Φριτζήλα, η Ματούλα Ζαμάνη και ο Φοίβος μοιράστηκαν ισάξια το χρόνο του αφιερώματος και τα τραγούδια, συμπράττοντας αρκετή ώρα και οι τρεις, ή ανά δύο, στη σκηνή. Η "μελωδική περιήγηση" στα τραγούδια του Χατζιδάκι, κράτησε περίπου δύο ώρες και κατάφερε να συμπεριλάβει αγαπημένα κομμάτια -περισσότερο ή λιγότερο γνωστά.

  Από το πρόγραμμα δε θα μπορούσε να λείπει και ο Γλάρος, ερμηνευμένος μάλιστα από το Φοίβο. Παρόλο που ο ίδιος εξέφρασε την απορία γιατί να είναι αυτός ο ερμηνευτής του τραγουδιού, είναι "κοινό μυστικό" ότι είναι από τα τραγούδια που και ο ίδιος αγαπάει ιδιαίτερα -και το εντάσσει συχνά και στο πρόγραμμά του.

  Έκπληξη.. η ερμηνεία από τον Φοίβο λαϊκών - ρεμπέτικων κομματιών. Προσωπικά, δεν τον έχω συνηθίσει σε τέτοιου ύφους τραγούδια, όμως το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό.

  Παράπονο; Η απουσία τραγουδιού -ή τραγουδιών- από τη Λιλιπούπολη... θα ήθελα να ακούσω, έστω, το Χρυσαλιφούρφουρο.

polina