Ήθελα να δω οπωσδήποτε το Φοίβο στις πρεμιέρες του και η μοναδική μέρα που μπορούσα ήταν εκείνη η Παρασκευή. Δεν ήξερα οπτικά ούτε σαν όνομα τον Νίκο Ξυδάκη μα τα τραγούδια του ήταν γνωστά. Πολλές φορές έπιασα τον εαυτό μου να αναρωτιέται "άντε, κι αυτό δικό του είναι;;;" Μόνο που για να είμαι ειλικρινής περίμενα μεγαλύτερο κέφι σε αυτή τη πρεμιέρα. Δικαιολογούμαι επειδή τον είχα συνηθίσει τόσα χρόνια με ηλεκτρικές κιθάρες, τον Πιερρακέα και γενικώς την πολύ ξεσηκωτική διάθεση. Τώρα όμως μου φάνηκε πιο ώριμος από ποτέ. Όχι μόνο η εμφάνισή του στο πρώτο μέρος με το κοστουμάκι (αα τα all star είναι εκτός συναγωνισμού, δεν το συζητώ), η ατμόσφαιρα, η Πέννυ, η επιλογή αυτών των μουσικών οργάνων, οι ενορχηστρώσεις, είχαν κάτι πάνω τους που κραύγαζε "ωριμότητα". Χαίρομαι Φοίβο που προχώρησες ένα βήμα παραπέρα, χαίρομαι που... μεγάλωσες!

Νικόλας