Βλέποντας το Φοίβο λίγο πριν βγει στη σκηνή έδειχνε σαν
μεθυσμένος από το τοπίο. Όταν πλησίασα να του μιλήσω μου είπε για το πόσο ωραίο ήταν το
νυχτερινό τοπίο στο λιμάνι του Αβλέμονα. Και όντως η νύχτα ήταν μαγευτική.
Ο χώρος γεμάτος από κόσμο και μέσα και έξω από
το χώρο που θα δινόταν η συναυλία. Κόσμος που θέλησε να συνδυάσει την πανσέληνο
(που σε λίγο θα χανόταν σιγά σιγά) με τις μουσικές του Φοίβου. Και εκείνος δεν
τους απογοήτευσε παίζοντας κομμάτια δικά του, αποδίδοντας ένα φόρο τιμής στο
Μάνο Χατζιδάκι, αλλά και αλληλεπιδρώντας με το κοινό όπως συνηθίζει και κέρδισε
τους πάντες. Ακόμα και όσους είχαν μαζευτεί απλά από περιέργεια.
Ακόμα και εκείνον τον κύριο που μέσα από μία βάρκα
στη θάλασσα του φώναξε «Κάνε κάτι γρήγορα, το φεγγάρι σβήνει», «Θα κάνουμε ό,
τι καλύτερο μπορούμε, σας το υποσχόμαστε». Και όντως το έκανε....
