Κάθε συναυλία του Φοίβου Δεληβοριά σε ανοιχτό χώρο είναι
πάντα ένα ιδιαίτερο γεγονός. Κι ας συμβαίνει μόλις λίγες εβδομάδες μετά την
τελευταία του εμφάνιση σε αυτή την πόλη. Έπειτα λοιπόν από την ανακοίνωση της
ημερομηνίας στη Μονή Λαζαριστών της Θεσσαλονίκης, υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως
δε θα τη χάσω, όπως συνέβη με την εμφάνιση στο Δοξάτο της Δράμας. Η ώρα έναρξης είχε οριστεί για τις 20:30,
πράγμα παράξενο, αφού οι συναυλίες υπό το φως του ήλιου δεν συνηθίζονται στη χώρα
μας. Ευτυχώς βέβαια ο Φοίβος και το γκρουπ βγήκαν στη σκηνή κατά τις 21:30.
Οφείλω πάντως να ομολογήσω πως η αναμονή στις συναυλίες με ενοχλεί ιδιαίτερα,
αλλά ας όψεται το αλκοόλ και η καλή παρέα, που έκαναν την ώρα να περάσει
ευχάριστα.
Πρώτη μου παρατήρηση ήταν το πόσο groovy ήταν το συγκρότημά
του χωρίς πνευστά. Δεν περίμενα με τίποτα ένας καλλιτέχνης τέτοιου στυλ να
ντύσει τόσο όμορφα τα τραγούδια μόνο με 2 κιθάρες, μπάσο και τύμπανα. Εύγε στον
καλλιτέχνη, όπως και στον Βασίλη Πιερρακέα, ο οποίος αντικαθιστούσε τα leads
των πνευστών με την κιθάρα του.
Δεύτερη, ήταν ο υπέροχος ήχος. Βασικά πάντα η Μονή
Λαζαριστών έχει καλό ήχο, αλλά κάποιος πρέπει να αποδώσει τα εύσημα και στους
ηχολήπτες. Ακουγόταν τα πάντα πεντακάθαρα. Οι Πιερρακέας και Παρασκευαΐδης
είναι πολύ δυνατό κιθαριστικό δίδυμο. Κάλυψαν (όπως προείπα) με άνεση την
απουσία των πνευστών, συμβάλλοντας καθοριστικά στο τελικό αποτέλεσμα. Να τονίσω
επίσης πως ήταν η πρώτη φορά που άκουσα μπάσο στις συναυλίες του Φοίβου, πράγμα
που με χαροποίησε ιδιαίτερα. Η Μάρω ξεδίπλωσε και εδώ το αστείρευτο ταλέντο
της. Μία μικρή παρένθεση: Όσο υπάρχουν τραγουδοποιοί σαν τη Μάρω και 4-5 ακόμα
που δεν έχουν πατήσει τα «-αντα», η γενιά μας μπορεί να αισθάνεται ήσυχη,
γιατί βρήκε επιτέλους τους εκφραστές της. Για την ιστορία, ερμήνευσε τα
"Θέλω" και "Scrooge" .
Το setlist ήταν δυνατό και πρέπει να αισθανόμαστε τυχεροί
που οι συναυλίες του Φοίβου ποτέ δεν ήταν μια απλή παράθεση «σουξέ». Σε σχέση
με την Πάτρα, ακούσαμε επιπλέον : «Με
Φλάουτα και Κιθάρες» (πολύ ευχάριστη έκπληξη), «Πιστός», «Η Κική Κάθε
Βράδυ», και τα «Ήσυχα Βράδια». Όπως τη χειμερινή σεζόν, δόθηκε ιδιαίτερο βάρος
στον τελευταίο του δίσκο, πράγμα που δε φάνηκε να ενοχλεί κανέναν αφού ο δίσκος
είναι εξαιρετικός. Το κοινό συμμετείχε έντονα, πράγμα το οποίο κατατάσσεται στα
θετικά της εμφάνισης. Θα το έχετε διαπιστώσει και οι ίδιοι πως όπου το κοινό συμμετέχει,
η παράσταση απογειώνεται. Αυτό βιώσαμε λοιπόν πριν από λίγες ώρες: Μία πολύ
δυνατή εμφάνιση, η οποία άνοιξε με τους καλύτερους οιωνούς το συναυλιακό
καλοκαίρι μας. Το αρνητικό; Η μικρή προσέλευση του κόσμου. Θεωρώ απαράδεκτο
καλλιτέχνες σαν τον Φοίβο Δεληβοριά να κόβουν 300 εισιτήρια. Ίσως βέβαια να φταίει και το
ότι το event έτυχε ελάχιστης διαφήμισης.
Όσοι δεν είχατε την τύχη να βρεθείτε στην Πάτρα ή τη
Θεσσαλονίκη, κάντε τη χάρη στον εαυτό σας και δείτε τους. Γιατί
μπορεί η αρτιότητα του «Κ-13» να σήκωσε ψηλά τον πήχη, αλλά ο Φοίβος
αποδεικνύει ότι του αρέσουν τα δύσκολα και τα καταφέρνει εξίσου καλά. Τίποτα
δεν άλλαξε λοιπόν, και το λέω με βεβαιότητα: Όπως ο Φοίβος χρωμάτιζε υπέροχα
τα παιδικά μας χρόνια, το ίδιο κάνει και τώρα.
Γιάννης Μαρκούτης
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Χάρηκα, συγκινήθηκα, ένιωσα τη μουσική και το έζησα!
Οι μουσικοί απίθανα συντονισμένοι όπως πάντα! Ενώ στην αρχή σκεφτόμουν "μόνο
αυτοί είναι;", μόλις αρχίζει η συναυλία διαπιστώνω πόσο γεμάτος είναι ο ήχος. Οι
κιθάρες έδωσαν ρέστα! Ο ήχος πραγματικά καλός και όλα ακούγονταν καθαρά! Η φωνή του Φοίβου όπως
ακριβώς στα CD, γιατί στα ζωντανά
φαίνεται η αξία και όχι στο studio. Οι πιο δυνατές
στιγμές για μένα ήταν τα τραγούδια, "Το
αστέρι του βοριά" λόγω της μεγάλης αγάπης μου στο Μάνο Χατζιδάκι, σε μια
ενδιαφέρουσα εναλλακτική διασκευή, το "Δεν ξέρω τι είναι", σε μια τόσο καθηλωτική
ατμόσφαιρα που ακούγονταν δυνατά η μελωδία και ο στίχος! Είναι πολύ σημαντικό να
ακούμε και να καταλαβαίνουμε τι λέει το τραγούδι άσχετα κι αν το ξέρουμε ήδη!
Τέλος το "Αδιάκοπα" φορτισμένο με αγάπη για τη Θεσσαλονίκη μας.
Ο κόσμος ήταν εκεί! Aυτοί που ήταν, ήταν πραγματικά εκεί! Όρθιοι, κάτω, σε
καρέκλες όλοι δοσμένοι να απολαμβάνουν τη μουσική, το Φοίβο και το group. Και αυτό το βρίσκω
μεγάλη αξίωση!
Κράτησα για το τέλος το πόσο χάρηκα που μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω
παιδιά από το forum. Απολαύσαμε παρέα
τη συναυλία και μετά μιλήσαμε με το Φοίβο. Μας υποδέχτηκε με μεγάλη χαρά και
ήταν πολύ φιλικός και όπως πάντα ευγενικός.
Φοίβο καλή συνέχεια και στις υπόλοιπες συναυλίες και εύχομαι να συνεχίσεις
έτσι με την ίδια αγάπη.
Έλλη Κατωδρύτου
